Grodzisko Bugaj
Grodzisko Bugaj (grodzisko w Bugaju Zakrzowskim, grodzisko w Zakrzowie) znajduje się w pobliżu Kalwarii Zebrzydowskiej. Jak widać na powyższym zdjęciu, na słupie pokazującym, gdzie znajdowało się grodzisko ktoś domalował symbol Ręce Boga:
"Ręce Boga – symbol używany w słowiańskich wierzeniach. Na symbolu tym możemy dostrzec cztery piorunowładne ręce, o pięciu, lub sześciu palcach, które tworzą krzyż równo ramienny. Ramiona krzyża skierowane w cztery strony świata są wyrazem wszechwładności stwórcy. Grzebienie na końcach mogę symbolizować deszcz, chmury lub promienie słoneczne."
Aby dojść do grodziska należy wyruszyć szlakiem spod LGD "Gościniec 4 żywiołów".
Akurat w tym przypadku Google Maps mnie zawiódł i usiłował poprowadzić przez prywatną posesję, która była ogrodzona siatką. Ale koniec języka za przewodnika i udało się znaleźć właściwą drogę.
Wyczerpująco o tym grodzisku napisał dr Michał Wojenka w artykule "Grodzisko w Bugaju odsłania tajemnice". Grodzisko zostało odkryte w latach 50-tych zeszłego wieku, a kolejne prace archeologiczne prowadzono tu w drugiej dekadzie XXI wieku. W powyższym artykule możemy przeczytać:
"Maksymalne wymiary grodziska wynoszą 41 x 35 m, lecz trzeba odnotować iż użytkowa, tj. wewnętrzna jego część jest znacznie mniejsza, Jest ona wyraź nie wypukła, zaś jej wymiary wynoszą zaledwie24 x 18 m. Można więc uznać, ze w dobie funkcjonowania był o to założenie stosunkowo nieduże."
Spójrzmy jak wygląda grodzisko skanowane lidarem, co można zobaczyć na Geoportalu.
W terenie łatwo zauważyć, że centralna część grodziska jest jakby kopcem.
Oczywiście nie tylko ja byłem taki bystry i zauważyłem, że grodzisko ma kształt kopca. W powyżej cytowanym artykule możemy przeczytać:
"Prawdę powiedziawszy wszystkie te opinie opierały się wyłącznie o niewielką ilość odkrytych jeszcze przez Andrzeja Żakiego (nowożytnych!) zabytków, oraz o sam kształt grodziska, którego nieco wypukły majdan przywodził na myśl popularne w późnym średniowieczu tzw. ,,gródki stożkowate", czyli pozostałości budynków wieżowych wznoszonych na specjalnie usypanych kopcach, które lokalne rycerstwo używało najczęściej w charakterze warownych rezydencji. Przekonanie o funkcji i chronologii reliktów urządzenia obronnego na szczycie Góry Żar opierało się więc bardziej o poszlaki i domysły, niż o ,,twarde" dowody naukowe."
Na szczycie góry znajduje się tablica informująca o dziejach tego miejsca.
Ze szczytu możemy zobaczyć, jak wyglądały zewnętrzne części grodu..
